نقــدی بر طرح
« حضور روحانیون در مدارس »
شکی نیست که نهاد بزرگ تعلیم وتربیت کشور یعنی آموزش و پرورش به تنهایی نمی تواند جوابگوی نیازهای تربیتی و علمی دانش آموزان کشور باشد و برای به نتیجه رساندن برنامه های آموزشی درمدارس باید تمام اجزای سیستم مدیریتی کشور یعنی دولت و مجلس و دیگر نهادهای تأثیرگذار، با هم به این مهم بپردازند و یک هدف مشترک را برای تقویت تعلیم و تربیت کشور داشته باشند .
از طرفی باید موضوع مشکلات نهاد و وزارت خانه ای به نام " وزارت آموزش وپرورش " با موضوع گسترده ای به نام " آموزش و پرورش" فرزندان ایران زمین را از هم جدا کردتا بتوان به راحتی موضوع را بررسی و آسیب شناسی کرد.
نهاد و سازمانی که الان متولی موضوع مهم تعلیم و تربیت و آموزش و پرورش کشور است در گذشته مورد غفلت و بی مهری و بی توحهی فراوان قرار گرفته است و امروز لنگان لنگان و با سختی به امر مهم تربیت دانش آموزان می پردازد. تا وقتی که مشکلات مهم معلمان وزارت آموزش وپرورش که متولیان و مجریان سیاست های بی هدف و بی برنامه سیاستگذاران ذهن گرای فرهنگی کشور هستند و در تصمیم گیرهای خود به واقعیان موجود در بطن جامعه نمی پردازند ، بر طرف نشود ؛ هر طرحی اگر چه ممکن است خوب مطرح شود و هزینه هایی هم از بیت المال را به هدر بدهد اما در درازمدت بی ثمر خواهد بود.
یکی از مشکلات مهم آموزش و پرورش دخالت های متعدد نهادهای و ارگان های مختلف به بهانه ها و با اهداف خاص در سیستم مدیریتی آموزش و پرورش است که موجب اختلال در امر آموزش و تربیت است و نه تنها سودی برای وزارت آموزش و پرورش ندارند بلکه مزاحمت های مدیریتی هم ایحاد می کنند ، کسی از کمک های حوزه علمیه و بسیج و کمیته امداد و راهنمایی رانندگی و سازمان تبلیغات و....به آموزش وپرورش ناراخت و نگران نیست . نگرانی در این است که مدیر آموزشی یک مدرسه به 50 سازمان نهاد و موسسه خیریه و فرهنگی که هرکدام به اغراض خود می اندیشند نه به اهداف آموز وپرورش ؛ هر ماهه باید پاسخگوی باشد.
اگر حضور روحانیون در مدارس به این معنی است که معلمان در امر تعلیم و تربیت ناتوان هستند و تا حالا نتوانسته اند به اهداف و مأموریت خود برسند ؛ باید پرسید اولا تا به حال چه توجهی به کارگزاران آموزش و پرورش شده است و دولت چه احترام و تکریم وامکاناتی برای فرهنگیان آماده است کرده است و امروز منتظر نتیجه دلخواه است ؟ مگر با حلوا ، حلواگفتن دهن شیرین می شود ؟ مگر با تحقیر معلمان و در تنگنا و سختی قرار دادن آنها می توان انتظار همراهی داشت ؟ معلمان برای رضای خدا کار می کنند فعالیت می کنند و درس می دهند ولی نباید برای رضای خدا ، تحقیر و محرومیت اجتماعی خود و خانواده را تحمل کنند!
همه می دانند که معلمان کشور از نظر روانی و فکری مشروعیتی برای دولت قائل نیستند و این موضوع قابل کتمان نیست! واقعیتی است که به راحتی انکار می شود. باید ابتدا اعتماد سوخته و شکسته معلمان و دولت ترمیم شود آنگاه از آنهاانتظار کار و فعالیت داشت.
بارها افراد دلسوز هشدار داده اند که طیفی از افراد اصولگرا در پی حذف روحانیون از صحنه مدیریت کشور هستند، آیا این نوع حمایت از روحانیون برای حضور در مدارس ، مقدمه و زمینه تشدید بدبینی معلمان و دانش آموزان نسبت به رفتار و عملکرد روحانیون نیست ؟ و آیا این اقدام این تلقی را ایجاد نمی کند که معلمان نامحرم و ناتوان در مأموریت های آموزشی هستند و باید محرمی آنان را هدایت و راهنمایی کنند؟ محدوده آموزش وپرورش فقط علوم انسانی نیست که با حضور روحانیون مشکل آن برطرف شود ، باید تحول در سیستم آموزشی کشور ایجاد شود و بر روی موضوع آموزش و تربیت سرمایه گذاری مادی معنوی شود تا اثربخش باشد.
به نظر نمی آید طرح این موضوع با این ذهنیت ، بتواند مشکلی از آموزش و پرورش کشور و وزارت خانه متولی تربیت دانش آموزان برطرف نماید.باید واقع بین بود و با واقع نگری برنامه ریزی کرد.
در این زمینه بخوانید :
اعزام افسران جنگ نرم به مدارس!
سلام علیکم:بله هم استانی وهمکار فرهنگی
پاسخحذفسلام استاد:
پاسخحذفوقتی اموزش وپرورش دیوار نداشته باشد
وقتی برایش بهایی قایل نیستیم
وقتی حیطه هایش مرز بندی نشده اند
وقتی حکومت به چشم کالا به آن نگاه می کند
وقتی به داشته هایش ایمان ندارد
وقتی نقایص جامعه را شوت همدیگر می کنیم
وهزاران وقتی دیگر....
برایش داروی اورژانس تزریق می کنیم تا شاید....
چون درصدد درست کردن نیستند
درصدد ماندن هستند
درصدد وسیع کردن حوزه فعالیت خودشان
نه درست کردن آموزش وپرورش یا جامعه
سلام
پاسخحذفممکن است چون شآن آموزش وپرورش از شأن دانشگاه کمتر است به جای تأسیس دفتر نهاد رهبری ، دفتر حوزه علمیه دایر شود تا نظارتی بر امور فکری مدارس وجود داشته باشد.