آن يكي، يكي را شمشير هندي آورد و
گفت: اين شمشير هندي است!
گفت: تيغ هندي، چه باشد؟
گفت: چنان باشد كه بر هر چه زني، دو نيم كند! ...
گفت: برين سنگ كه ايستاده، بيازماييم!
شمشير را، برآورد، و بر سنگ زد. شمشير، دو نيم شد!
گفت كه:
تو گفتي كه شمشير [هندي]، آن باشد بخاصيت كه بر هر چه زني، دو نيم كند؟!
گفت:
گر چه شمشير، هندي بود، [امّا] سنگ از او، هندي تر بود!
مقالات شمس تبریزی
ممنون
پاسخحذفخيلى جالب بود