از دو سال بعد از انقلاب که کار معلمی را شروع کردم ؛ هر سال شاهدبرگزاری جشن های سالروز پیروزی انقلاب در مدارس بوده ام و دهه فجر را ، روزهای شادی و شکوفایی استعداد های دانش آموزان و فرصتی برای تحلیل علل انقلاب مردم ایران در سال 57 و نیز روز های شاد مدارس و همراه با برنامه های متنوع دانش آموزان می دانستم و می دیدم.اما چند سالی است که برگزاری این جشن ها، بیشتر شکل اجرای یک دستورالعمل کاری در مدارس توسط مدیران به خود گرفته است و آن حال هوای گذشته و مشارکت های عمومی را از دست داده است. مدیران قصد دارند بدون هیچ مشکل و هزینه ای گزارشی تهیه کرده و به همراه چند قطعه عکس به اداره متبوع ارسال نمایند تا از قافله امتیاز ارزشیابی جا نمانند و دل مسئولان را شاد نمایند. ...
دیگر از مراسم تزیین مدارس واجرای برنامه های متنوع فرهنگی و هنری خبری نیست معلمان در تحلیل اهداف انقلاب 57 رغبتی از خود نشان نمی هند. اکثر مدارس با حداقل پوسترهای ارسالی اداره تزیین می شود و خبری از توزیع شیرینی و همهمه و شادی های دانش آموزی نیست.
امسال که مراسم دهه فجر با مراسم اربعین امام حسین (ع) و عزاداری دهه آخر ماه صفر همراه بود همه چیز به هم ریخت شد و مهار اندیشه های اعتراضی مردم ، برخاسته از فضای بعد از انتخابات خرداد 88 همه کاری را تحت شعاع قرار داده است آن چنان که در شرح حوادث انقلاب - مانند مجالس عزاداری که مداحان همیشه گریزی به حادثه کربلا می زنند- سخنرانان جدید هم ، در تبین اهداف انقلاب، گریزی به موضوع حوادث بعداز انتخابات زده می زنند و معترضین را " از اول تا آخر " به عنوان کوفیان و ... تعبیر می شوند ... این همان اندیشه ای است که می خواهد به جای وحدت در بین مردم ، به تفرقه در اجتماع ، می اندیشد و دایره دوستداران انقلاب را محدود و به چهره های جدید خلاصه کنند .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر