کدام بهتر است؟
گوش یا زبان
اصولاً چرا مردم بیشتر می گویندوحرف می زنند وانتقاد می کنند وبه سخن
طرف مقابل گوش نمی دهند؟ و به دلایل و توجیه دیگران اهمیت نمی دهند؟ اگر به رفتار رایج در بین خودمان(مردم) توجه کنید دوست داریم(دارند) فقط وفقط وفقط بگوییم وطرف مقابل هم فقط بشنود. تازه مخاطب هم وقتی ساکت است ، به حرف ما که گوش نمی دهد بلکه در این فکر واندیشه است که اگر فرصت و نوبت به او رسید چه بگوید یعنی در موقع ساکت بودن ؛ به استدلال گوینده اهمیت و گوش نمی داد بلکه فکر آماده کردن پاسخ هاو حرف های خودش برای دلایل نشنیده ، بود . 
با هم هستیم ولی همدیگر را نمی فهمیم ؛ به هم ایراد می گیریم ولی نمی دانیم چه می گوییم ،گله مندیم ولی نمیدانیم ازچه واز که؟ وبه عبارتی شاید هم زبان نیستیم
ما وبلاگ نویسان هم شاید چنین باشیم کاری نداریم که دیگران چه می گویند مهم این است که خود بگوییم و یک مطلبی بنویسیم . باید گوش بود وهوش بود نه فقط زبان گویش بود.
همزبانی خویشی و پیوندی است........ مرد با نامحرمان چون بندی است
ای بسا هندو و ترک همزبان ...............ای بسا دو ترک چون بیگانگان
پس زبان محرمی خود دیگرست ........... همدلی از همزبانی بهترست
غیرنطق و غیر ایما و سجل ................. صد هزاران ترجمان خیزد ز دل
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر