جمال يار ندارد نقاب و پرده ولي
غبار ره بنشان تا نظر تواني كرد
صداقت و اخلاص لازمه زندگی انسان است ؛ بخصوص برای کسانی که به معاد و روز قیامت اعتقاد داشته باشند. صداقت در گفتن ، بی غرضی در نقد کردن دیگران و انصاف در قضاوت ها و... .
اگر انسان راه عناد و مخالفت باحق در پیش بگیرد هرچه هم قوی و توانمند و گفتارش بین عده ای نفوذ داشته باشد سرانجام روزی قدرتش افول پیدا می کند و فراموش می شود و باید در پیشگاه خداوند حساب و کتاب پس دهند....
اگر کسی ،منتقدترین افراد هم باشد و نیت خیر در انتقادکردن نداشته باشد نه تنها در پیشگاه خداوند پاداشی نمی گیرد به جرم اختلاف افکنی و شکاف در وحدت مومنان هم باید پاسخ پس بدهد....
و اگر کسی در زندگی اجتماعی و سیاسی ، بی خیال باشد و چشم بر حقایق ببندد ودر لاک خود فرو رفته باشد ؛ باید پاسخگوی رفتار مصلحت اندیشی و بی خیالی خود را داشته باشد و جواب پس بدهد...
تنها کسانی می توانند به اعمال خود افتخار کنند و از رفتار خود خوشحال باشند که با رعایت حق و عدالت و انصاف در گفتار و نوشتار و عملکرد خود، با نیت و قصد قربت به خدا، به همه مسائل زندگی و حوادث اجتماع نظر داشته باشند؛ مخالفت با دلیل و بر مبنای اندیشه خداگرایی ، سکوت و یا انتقاد برمبنای جهت گیری خدایی و دیگران را به شلاق نقد تنبّه دادن برمبنای اندیشه خدامحوری....
به راستی هرکدام از ما در کدام گروه جای می گیریم و اگر فی البداهه سوت پایان عمر ما زدند و به بررسی عملکرد خود نپرداختیم ؛ آیا جوابی برای اعمال گذشته خود خواهیم داشت؟.. چه مقدار غرض با گفتار و رفتار و عملکرد ما آمیخته شده و آن را ناخالص و آلوده به گناه کرده است ؟....آیا می توانیم به گذشته خود امیدوار باشیم؟ این ماه رمضان فرصتی است برای تجدیدنظر در اندیشه و اعمال انجام گرفته شده ، با دعای برای همدیگر در حهت تقرّب قلوب مومنان قدم برداریم. انشاءالله
شکر ایــــــــزد که میان من و او صلح افتاد ...... صوفیان رقص کنان ساغر شکرانه زدند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر