ایام ماه رمضان در هنگام فعالیت آموزشی مدارس، فرصت مناسبی برای مربی پرورشی آموزشگاه بود که با استفاده از جو معنوی جامعه و آمادگی ذهنی دانش آموزان به نشر و تشریح احکام عملی مورد نیاز آنان بپردازد. و معمولا مدیران و مربیان مدارس تلاش می کردند نا از طریق معلمان و دیگر خیرین جامعه ، به دانش آموزان بی بضاعت در حد توان خود ، کمک کنند و اگر توان تأمین موادغذایی داشتند یک وعده افطاری را برای دانش آموزان ( روزه دار و بی روزه ) فراهم می کردند.
بعداز عمومی شدن موضوع افطاری دانش آموزان در بین مدیران و تلاش آنان برای اطعام دانش آموزان ، و کم شدن منابع مالی برای تهیه یک وعده افطاری ، بعضی از مدیران از هزینه های فروشگاه و احتمالاً هزینه سرانه مدارس اقدام به تهیه مقدمات می کردند . به مروز زمان مسئولین آموزش و پرورش صرف و هزینه از منابع مدرسه ای را برای افطاری دانش آموزان ابتدا جایز ندانستند و سپس اعلام کردند افطاری از هزینه آموزشگاه حرام است وموضوع افظاری دانش آموزان در مدرسه به آرامی و به مرور زمان به فراموشی سپرده شد و مدیران هم به جهت رعایت جنبه شرعی و قانونی تصمیم خود ، افطاری دانش آموزی را از برنامه های تربیتی خود حذف کردند.
اما رمضان امسال، نواحی سه گانه آموزش وپرورش کرمانشاه در غایب دانش آموزان، اقدام به دعوت از معلمان و خانواده های آنان به صرف افطاری کرده اند ، سئوال این است که آیا صرف هزینه عمومی برای تعدادی از کارمندان جایز است ؟ اگر جایز است منبع تأمین اعتبار آن از کجاست ؟ اگر این هزینه از سرانه مدرسه و یا اعتبارات استانی آموزش وپروش تأمین شده است؛ چرا برای نیازهای اساسی تر مدارس ، هرینه نمی شود؟ و چرا و چرا ...؟ به هرحال باید مشخص شود دعوت به افطاری ؛ پیشنهاد وزیر است و یا تصمیم رئیس سازمان آموزش و پرورش استان ؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر