مولانا شمس الدین تبریزی می گوید :
معرفت: زندگی دل است (به خدای عزّوجلّ) . آن چه زنده است بمیران، و آن تن است. و آنچه مرده است زنده کن ، و آن دل است،
وآنچه حاضر است غایب کن، و آن دنیاست ، وآنچه غایب است حاضر کن، و آن آخرت است ، وآنچه هست بود ، نیست کن وآن، هواست
وآنچه نیست بود، هست کن ، وآن، نیت است.
معرفت بر دل است وشهادت بر زبان است وخدمت بر اندام.
عارف آن است که: مانده نگردد از یادکِرد دوست ، و سیر نشود از از دوستی او، خوشتر از ذکر ، طعام نیست در دهان ، یقین بر خوان ، رضا علامت آن .
صفات عارف سه چیز است :
اوّل دل مشغولی به فکرت ، دوّم تن مشغولی به خدمت ، سوم چشم مشغولی به قربت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر