مردان خدا پرده ي پندار دريدند

مردان خدا پرده ي پندار دريدند

يعني همه جا غير خدا هيچ نديدند

هر دست كه دادند از آن دست گرفتند

هر نكته كه گفتند همان نكته شنيدند

يك طايفه را بهر مكافات سرشتند

يك سلسله را بهر ملاقات گزيدند

يك فرقه به عشرت درِ كاشانه گشادند

يك زمره به حسرت سرِ انگشت گزيدند

جمعي به در پير خرابات خرابند

قومي به بَرِ شيخ مناجات مريدند

يك جمع نكوشيده رسيدند به مقصد

يك قوم دويدند و به مقصد نرسيدند

فرياد كه در رهگذر آدم خاكي

بس دانه فشاندند و بسي دام تنيدند

همت طلب از باطن پيران سحر خيز

زيرا كه يكي را ز دو عالم طلبيدند

زنهار مزن دست به دامان گروهي

كز حق ببريدند و به باطل گرويدند

چون خلق در آيند به بازارِ حقيقت

ترسم نفروشند متاعي كه خريدند

كوتاه نظر غافل از آن سرو بلند است

كين جامه به اندازه ي هر كس نبريدند

مرغان نظر باز سبك سير« فروغي»

از دامگه خاك بر افلاك پريدند

فروغي بسطامي

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر