مرا در تن بود تا جان علي گويم علي جويم
چه در پيدا چه در پنهان علي گويم علي جويم
به کامم تا زبان باشد زبان تا در دهان باشد
به هر لفظ و به هر عنوان علي گويم علي جويم
زقدسيات سبحاني هم از آيا ت قرآني
به هر تفسير و هر تبيان علي گويم علي جويم
اگر سباح در بحرم اگر سياح هر شهرم
به هر مرز و بهر سامان علي گويم علي جويم
علي مولاي درويشان صفا بخش دل ايشان
به هر دردي پي درمان علي گويم علي جويم
نخواهم جز علي ديني نه جز آئينش آئيني
به هر دم از سر ايمان علي گويم علي جويم
چو بلبل گر به بستانم به ياد شاه مردانم
به هر نغمه بهر الحان علي گويم علي جويم
زمهرش مست و حيرانم غم و شادي نمي دانم
چه در باغ و چه در بستان علي گويم علي جويم
من آن مرغ شب آويزم به ذکر او سحر خيزم
همه شب با هزار افغان علي گويم علي جويم
بر آورم سر چو در محشر به ياد ساقي کوثر
علي سلطان انس و جان علي گويم علي جويم
موافق گر دل آگاهي مجو غير از علي شاهي
همي گو از دل و از جان علي گويم علي جويم
سلام خسته نباشین akash
پاسخحذفد ستي به هوا رفت و دو پيمانه به هم خورد
پاسخحذفدر لحظه «مي» نظم دو تا شانه به هم خورد
دستور رسيد از ته مجلس به تسلسل
پيمانه «مي» تا سر ميخانه به هم خورد
عيد غدير بر شما مبارک