علامه طباطبائى فيلسوف و عارف بزرگ معاصر كه در 24 آبان 1360 به رحمت حق پيوست ، و مرقدش در مسجد بالا سربارگاه مقدس حضرت معصومه (ع ) در قم قرار گرفته و مزار عاشقان به حق است .
يكى از شاگردان ايشان مى گويد:
رد يكى از شبهاى آخر عمر علامه ، در خدمت او بودم ، ياراى سخن گفتن نداشت ، پى فرصت مى گشتم خداوند توانى به او بدهد و در آن لحظات نصيحتى كند، با چشمهاى نافذش به گوشه اطاق نگاه مى كرد، خود را به او نزديك كردم .
گفتم : براى توجه به خدا و حضور قلب در نماز چه راهى را توصيه مى فرمائيد؟ به سوى من متوجه شد و لبهايش حركت كرد و با آهنگى بسيار ضعيف كه با سختى شنيده مى شد بيش از ده بار اين جمله را تكرار كرد: ((توجه ، مراوده ، توجه ، مراقبه ...))
منظور از توجه و مراقبت كه معلوم است يعنى انسان كمال مراقبت و توجه را داشته باشد كه در نماز فكرش به اين طرف و آن طرف نرود، و اگر چند روز اين موضوع را تمرين كند، نتيجه خوبى خواهد گرفت .
اما منظور از ((مراوده ))، اين كلمه در اصل به معنى جستجوى چراگاه است و سپس به كارى كه با مدارا و نهايت ملايمت ، جستجو مى شود اطلاق مى گردد، و در كلام علامه منظور همان ارتباط ظريف و عاشقانه با نماز و جستجوى معشوق (خدا) در نماز است
سلام مدیر محترم سایت تقریرات لطف کنید ضمن اطلاع رسانی رسانه خبری عصر کرمانشاهان در صفحه اصلی آنرا به پیوندتان اضافه نمایید ممنونم
پاسخحذفبا سپاس
ساحل مدیر عصرکرمانشاهان http://asrkermanshahan.blogfa.com/