هر ساله ، در ایام ماه مبارک رمضان ، دفتر رهبری اقدام به تنظیم برنامه دیدار ایشان با گروه های مختلف اجتماعی می کند و معمولا هر هفته یک تا دو گروه با حضور ایشان به بیان دیدگاه ها و دغدغه های خود در موضوعات مورد نظر می پردازند . از جمله این گروه ها نمایندگان تشکل های دانشجویی ، اساتید دانشگاه ها و دیروز هم شاعران کشور بودند. به راستی اگر آموزش وپرورش کشور مهم است ، اگر این وزارت خانه رسماً ، نه اسماً مسئولیت تربیت جوانان کشور را به عهده دارد ! چرا متولیان دفتر ایشان در این سال ها ، اقدام به برگزاری این چنین جلسه ای با حضور معلمان ونمایندگان تشکل های فرهنگیان نکرده است تا معلمان هم با بیان دغدغه های آموزشی و فرهنگی کشور، دیدگاه خود را بگویند. آیا مسئولین دفتر رهبری ، از این مهم غافل هستند؟ و چرا فقط از گروه های مشخصی دعوت می کنند ؟مسئولین دفتر می توانند در آغاز سال تحصیلی جدید و به بهانه ماه رمضان و دادن افطاری ! از معلمان دعوت کنند ؛ ما که سازمان بسیج فرهنگیان داریم ! حداقل نمایندگان بسیج فرهنگیان را به این جلسه دعوت کنند تا برای یک بار هم شده ؛ دغدغه های آموزشی ومشکلات تربیتی کشور از زبان معلمان شنیده شود.
دلسوزان تعلیم و تربیت می پرسند؛ چرا آموزش وپروش کشور بی اهمیت است و به آن توحهی نمی شود؟ ؛ وزارت خانه ای که در زبان " تمجید و ستایش " متولی فرهنگ سازی و تربیت دانشجویان ومدیران آینده کشور است ، چرا برای متولیان و مجریان امروزی ، بی اهمیت و در خوش بینانه ترین نگاه ؛ کم اهمیت شده است!؟
شاید؛ چون مخاطبین آموزگاران این وزارت خانه، به اصطلاح « بـچـــه ها » هستند و توجه و دمخوری بزرگان ، با بچه ها و متولیان آموزش بچه ها ، کسر شأن و ممکن است نشان از عدم رشد عقلانی و علمی بزرگان و شبه بزرگان باشد ؛ به آموزش وپرورش توجه نمی شود و گفته شود؛ با این مخاطبین احساساتی ؛ اگر با زبان « تمحید وتعریف » رفتار کرد و آنان را با حرف قانع و راضی نگه داشت!!..می توان به راحتی به دیگر امور کشورداری رسیدگی کرد!!! گلوی دردمندان آموزش وپرورش، پاره شد از بس که فریاد مظلومیت ودادخواهی سر دادند و کسی توجه نکرد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر