وَاتَّقُواْ فِتْنَةً لاَّ تُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنكُمْ خَآصَّةً وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ
و از فتنهاي بپرهيزيد كه تنها به ستمكاران شما نميرسد (بلكه همه را فرا خواهد گرفت چرا كه ديگران سكوت اختيار كردهاند) و بدانيد خداوند كيفر شديد دارد
آیه 25 سوره انفال
می گویند اهل دل و اهل مستحبات برای اوقات شبانه روزی خود ذکر خاصی دارند و اگر نتوانند ذکری را در وقت معین و مشخصی ، به جا بیاورند، از جهت روحی در ناراحتی و اضطراب هستند ولذا در تقسیم بندی ساعات شبانه روز خود، مراقب هستند که ؛ ذکری از یاد نرود و فراموش نشود به همین دلیل در گفتار و شنیدرار و رفتار خود مراقبه دارند و مواظبت می کنند... البته اهل دل ؟؟؟
بعضی از افراد امروزی هم ، بد گویی و تهمت را جزء ماندگاری ذات ناپاک خود می دانند و باید روزی چند بار، توهینی آشکار و تهمتی خلاف، به افراد مختلف ، بخصوص منقدین و آنان که وجه دینی دارند و با گروه آنان همراه نیستند ، نثار کنند تا بلکه دیگران بدانند این افراد زنده هستند و فعلاً موجودیت دارند .
توهین های آشکار به مرجعیت و روحانیت که این روزها در بعضی ازسایت های متأسفانه مدعی اصولگرایی ، رواج دارد ، لازمه ماندگاری آنان شده است ،به راحتی، دروغ می گویند و تهمت می زنند ونیت خیر هم دارند!! چرا نقد وتهمت به هم آمیخته و هرزه گویی عادی شده است؟ وهر بی خردی حود را محق می داند به بهانه دین داری حرمت ها را بشکند و هر حرفی را به زبان آورد و بگویید وبه گفته خود، افتخار کند؟ ممکن است پرگویی و پرنویسی بعضی ، دلیل بر حضور و موجودیت آنان باشد ؛ اما دلیل بر حقانیت و پذیرش سخن آنان ،از طرف مردم و مخاطب نیست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر