آیا درانبوه عزادران،عاشورا و پیام هایش تنها و غریب است؟

عزاداری های محرم و عاشورا را نمی توان از مردم و فرهنگ عمومی جامعه جدا دانست در این ایام همه اقشارمختلف اجتماع به فراخور توانایی علمی و مالی که دارند عشق و ارادت خود را به شهدای کربلا نشان می دهند. با این حال مساجد و منابر غریب و مظلوم واقع شده اند ، محرم و پیام هایش نیز تنها و غریبند ، پیام های مبارزه با بیدادگری محرم و عاشورا در اهداف سیاسی بعضی سیاست بازان پنهان می شود ؛ چون متولیان مساجد و منابر جاذبه معنوی و بنیان علمی و فهمی و جامعه شناختی کافی از مردم و مخاطب ندارند ؛ هیئت های مذهبی محلات و مناطق و دستجات زنجیرزن هر کوی و برزن ، هدایت افکار عزادار داران را به عهده می گیرند . در این میان کج سلیقه های مساجد که به بلندگوی اختلاف تبدیل شده اند به نام بیان علل فتنه88 هر نوع تهمت و ناسزا را به منتقدان نثار می کنند و به نام دفاع از ولایت و بیان ضرورت بصیرت در بین مردم ، همه را بی بصیرت و جهنمی و ... معرفی می کنند . ترویج محبت و عشق و ارادت و ایثار و فداکاری در عزاداری را به نفرت و بد بینی از هم تبدیل می کنند و این نتیجه سیاست های فرهنگی طرفداران جامعه تک صدایی گروهی از مدیران امروزین است ... عده ای مداح ناتوانِ علمی و احساساتی به نام عشق به امام حسین و شهدای کربلا، سخنوران توانمند را در حاشیه و بی اثر جلوه می دهند که حاصلی جز بدبینی برای اهل دیانت به ارمغان ندارد ، منادیان تفرقه و اختلاف به نام بیان علل فتنه88 به بدگویی از عالم و آدم می پردازند ،پیام های حسین در سایه ارادت به ولایت پنهان می ماند ، خلوص واخلاص در چهره حوادث کربلا به فراموشی سپرده می شود و مسجد که نماد وحدت و یکدلی است به ابزاری برای پیشبرد اهداف بعضی سیاسیون زیرک و قدرت دوستان چندچهره بدل شده است. و بعداز 1400سال هنوز حسین و پیام هایش تنهاست. باید نشست و برای غربت غریب حسین و یارانش گریه ای دردناک داشت ...

خدایا؛ با رحمت پنهان و بی کران خود ، این فضای نفرت و بدبینی را به محبت و یگانگی و همدلی بدل فرما.