گذر روزهای معنوی

تقریبا یک سوم ایام معنوی ماه رمضان سپری شده است . هرکسی به اندازه توان خود، از این روزهای با برکت بهره برده است و تا چشم به زدن دیگری به ایام لیالی قدر و سپس به دهه آخر این ماه نزدیک می شویم . بعضی به روز شمار پایان یافتن روزهای رمضانی می اندیشند، عده ای هم انبان خود را از اندوخته ها و دریافت های معنوی پرکرده اند. از خود بپرسیم در انجام اعمال ظاهری مثل دعا کردن و قران خواندن و ذکر کردن و.... چه مقدار موفق بوده ایم و در خودسازی معنوی برای رسیدن به جایگاه انسان خدا پسند ؛ در ترک رفتارهایی مثل غیبت نکردن و بدنگفتن از دیگران و سوءظن نداشتن و حلالیت از صاحبان حق های پایمال کرده و کمک به مستمندان و....چه بهره هایی برده ایم؟ خوش به حال وقت شناسان این روزها ، خوش به حال کسانی که توانستند در سحرها با نجوای دل با محبوب و خدای یکتا ، بهره ها ببرند

پیغمبر اکرم (ص) وقتی به معراج رفت، در آنجا به ایشان خطاب شد:

« یَا أحْمَدُ هَلْ تَعْلَمُ مَا مِیرَاثُ الصَّومِ»؛

ای احمد، می‌دانی روزه چه اثری در پی دارد و چه چیزی به ارث می‌گذارد؟

قَالَ: لَا. ثُمَّ قَالَ: مِیرَاثُ الصَّومِ قِلَّةُ الْأکْلِ وَ قِلَّةُ الْکَلَامِ

جواب داد نه . سپس به ایشان حظاب شد ؛ روزه دو اثر دارد؛ یکی اثر ظاهری است که همان کم خوردن است و دومی ( که بالاتر است ) ، کم صحبت کردن و سکوت است که ما به آن «صومِ صمت» می‌گویند.

وَ مِیرَاثُ الصَّمْتِ أنَّهَا تُورِثُ الْحِکْمَةَ وَ هِیَ تُورِثُ الْمَعْرِفَةَ وَ تُورِثُ الْمَعْرِفَةُ الیَقِینَ فَإذَا اسْتَیْقَنَ الْعَبْدُ لَا یُبَالِی کَیْفَ أصْبَحَ بِعُسْرٍ أمْ بِیُسْرٍ فَهَذَا مَقَامُ الرَّاضِینَ»؛

روزه باعث پیدایش "حکمت" [در انسان] است و حکمت نیز مایه پیدایش معرفت است و "معرفت" عامل حصول "یقین" [در جان آدمی] است و آن گاه که بنده ای به یقین برسد، باکی ندارد که چگونه زندگی وی می گذرد; در سختی یا راحتی می‌گذارد؟ و ثمره یقین هم «مقام رضا» است و این همان مقامی است که با آن می‌توان حجاب‌های دل را که مانع پرواز روح انسان است، برطرف کرد

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر