پیغمبر اکرم (ص) :
« إِنَّ أَبْوَابَ السَّمَاءِ تُفَتَّحُ فِي أَوَّلِ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ لَا تُغْلَقُ إِلَى آخِرِ لَيْلَةٍ مِنْهُ.»
فرمود :
درهای آسمان در اولین شب از شبهای ماه مبارک رمضان باز می‌شود و تا آخرین شب از شبهای این ماه هم بسته نمی‌شود. منظور از «سماء» در اینجا آسمان نیست! «سماء» اشاره به آن جهت عِـلوی از عوالم وجودی و آن نشئه برتر عالم وجود است. ما در این «دنیا» در عالم ناسوت هستیم. این عالم دنیا پست‌ترینِ عوالم وجود است.
اینکه فرمود ؛ خدا شب اوّل ماه مبارک رمضان درهای آسمان را باز می‌کند، یعنی می‌خواهد بگوید از ناحیه آن عوالم برتر وجودی هیچ مانع و حاجبی در کار نیست. پس هر چه حجاب و مانع هست، از طرف من ( انسان ) است. او دارد راز می‌گوید، اما گوش من نمی‌شنود. حالا من چه کار کنم تا این حجاب‌ها را بتوانم رفع کنم؟ در مقامات معنویه مقامی هست که آن را باید به دست بیاوریم.
نردبان آسمان است ایـن کلام ......... هــر که از آن بر رود آید به بـام
نـی به بام چرخ کان اخضر بود .......... بل به بامی کـــز فلک برتر بود
برگرفته از سخنان آیت الله تهرانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر