آية الحق مرحوم حاج ميرزا علي قاضي طباطبائي درباره ماه‌هاي رجب، شعبان و رمضان فرمود: هان اي برادران عزيز و گراميم؛ آگاه باشيد! متوجه و هشيار باشيد كه ما در قرقگاه زماني (ماه‌هاي رجب، شعبان و رمضان) داخل شده ايم!
اصل این دستور را حضرت آیة الله سید محمدحسین حسینی طهرانی (ره)، در سال آخر عمر شریف و با بركت خود در یكی از جلسات برای خواصّ أصحاب خودشان از روی نسخۀ خطّی آیة الحقّ مرحوم آیة الله حاج میزا علی قاضی طباطبائی بیان فرموده، به عمل و مداومت آن تأكید نمودند و مخصوصاً به طلّابی كه با حضرتش مأنوس بودند، أمر كردند آنرا در دفتر خود ثبت نمایند:
« هان ای برادران عزیز و گرامیم – كه خدای شما را در طاعت خود موفّق بدارد – آگاه باشید! متوجه و هشیار باشید كه ما در قرقگاه داخل شده‌ایم و همانگونه كه در زمین‌های حرم باید از محرّمات اجتناب نمود و ارتكاب یك سلسله اعمالی كه در حرم جرم نیست در آنجا جرم محسوب می‌شود، در این ماه‌ها هم كه قرقگاه زمانی محسوب می‌شود چنین است و باید با هشیاری و مواظبت در آن وارد شد، و به همان نحو كه در قرقگاه مكانی كه حرم است، انسان به كعبه نزدیك می‌شود، در این ماه‌ها هم كه قرقگاه زمانی است، انسان به مقام قرب خداوند می‌رسد. پس چقدر نعمت‌های پروردگار بر ما بزرگ و تمام است؟! و او هرگونه نعمتی را بر ما تمام نموده است؟
پس حال كه چنین است، قبل از هر چیز آنچه كه بر ما واجب و لازم است، توبه ایست كه دارای شرایط لازمه و نمازهای معلومه است. مقصود همان دستور توبه ایست كه رسول خدا (ص) در ماه ذوالقعدة الحرام داده اند و در كتب ادعیه مثل «مفاتیح الجنان» آمده و چهار ركعت نماز دارد، و پس از توبه، واجب ترین چیز بر ما پرهیز از گناهان صغیره و كبیره است تا جائیكه توان و قدرت و استطاعت داریم!.»
« پس (ای برادران عزیر) دستور توبه را در شب جمعۀ اول ماه (رجب) یا روز جمعه؛ و یا روز یكشنبۀ آن، انجام داده نماز توبه را بخوانید؛ سپس آنها را در روز یكشنبۀ دوّم همان ماه تكرار و اعاده نمائید.
سپس ملتزم شوید به مراقبه، چه مراقبۀ صغری (باز داشتن نفس از آنچه كه خداوند بدان راضی نیست) و چه مراقبۀ كبری (نگاه داشتن دل از آنچه محبوب نمی‌پسندد). و نیز خود را وادار به محاسبه (حساب كشیدن از نفس) و معاتبه (سرزنش نمودن در صورت لغزش) و معاقبه (تنبیه نمودن نفس در صورت ارتكاب خلاف) به آن چیزی كه شایسته و سزاوار است نمائید.
پس براستی هر كسی كه در صدد متذكر شدن به ذكر حقّ و در مقام خشیت از ذات اقدس حضرت حقّ متعال بوده باشد می تواند از راه مراقبه و محاسبه و معاتبه و معاقبه متذكر گردد!.»
« پس از این مرحله، با دلهای خود بخداوند رو آورده، بیماری‌های گناهانتان را معالجه و مداوا نمائید و بوسیلۀ استغفار، بزرگی و سنگینی عیوب خود را كاهش دهید. و بپرهیزید از اینكه حریم الهی را بشكنید و پرده های حجاب را بالا زده حرمت حرم را هتك نمائید!
زیرا براستی چنین شخصی در نظام تكوین بی آبرو و مهتوك است گرچه خداوند كریم از روی كرمش، بحسب ظاهر آبروی او را حفظ نماید؛ و همین جزای اوست و نیازی به مجازات پروردگار ندارد!.
و اما دستورالعمل این سه ماه:
1- بر شما باد به اینكه نمازهای فریضۀ خود را با نوافل آن كه مجموعاً پنجاه و یك ركعت5 است، در بهترین اوقاتشان انجام دهید؛ و اگر نتوانستید چهل و چهار ركعت6* آنرا بجا بیاورید. چنانچه باز هم شواغل دنیا شما را بازداشت، حتماً نافلۀ ظهر را كه به او «صلوة أوّابین» می گویند، انجام بدهید. و نماز ظهر را هم در وقت فضیلت انجام دهید كه در قرآن بدان تأكید شده و مراد از صلوة وُسطی» همان نماز ظهر است.
2- و امّا در مورد نافلۀ شب بخصوص باید بدانید كه: انجام دادن آن در نظر مؤمنین و سالكان حضرت معبود از واجبات است و هیچ چاره ای جز أتیان آن نیست! و تعجّب است از كسانی كه قصد رسیدن به مرتبه‌ای از مراتب كمال را داشته ولی به قیام شب و انجام نوافل آن بی‌توجّه هستند! و ما هیچگاه ندیده و نشنیده‌ایم كه احدی به یك مرحله و مرتبه ای از كمال راه یافته باشد مگر بواسطۀ برپاداری نماز شب!.»
3- بر شما باد به قرائت قرآن كریم در نافله‌های شب كه انسان را حركت داده، سیر او را سریع می‌نماید و برای او بسیار مفید است. تغنّی به قرآن، انسان را بخدا نزدیك می‌كند! بخلاف غنای محرم كه آدمی را به لهو می‌كشاند. پس تا می توانید در شبها قرائت قرآن كنید، چرا كه قرائت قرآن شراب مؤمنین است.
4- بر شما باد اینكه: به انجام دادن اوراد و أذكاری كه هر یك از شما بعنوان دستور در دست دارید، ملتزم و متعهد باشید! و بر شما باد به مداومت سجدۀ یونسیّه و گفتن ذكر یونسیّه: « لا إلهَ إلا أنتَ سُبحانكَ إنی كُنْتُ مِن الظالمین7» در سجده از پانصد تا هزار مرتبه. »
5- بر شما باد به زیارت مشهد اعظم، كه مراد همان حرم مطهر امیرالمؤمنین و قبر نورانی آن بزرگوار است، و نیز سایر مشاهد مشرفۀ اهل البیت (ع) و مساجد معظمه مانند: مسجد الحرام، مسجد النبی، مسجد كوفه، مسجد سهله و بطور كلی هر مسجدی از مساجد! زیرا مؤمن در مسجد، همانند ماهی است در آب دریا!
6- و هیچگاه پس از نمازهای واجب خود، تسبیحات حضرت صدیقه صلَوات الله علیها را ترك ننمائید، زیرا این تسبیحات، یكی از انواع «ذكر كبیر» شمرده شده است.»
7- یكی از وظائف مهم و لازم برای سالك إلی الله، دعا برای فرج* حضرت حجّت صلوات الله علیه در قنوت «وَتْر» است. بلكه باید در هر روز و در همۀ اوقات و همۀ دعاها، برای فرج آن بزرگوار دعا نمود.
8- و یكی دیگر از وظائف لازم و مهم، قرائت زیارت جامعه، معروف به «جامعۀ كبیره» در روز جمعه است.
9- لازم است كه قرائت قرآن حتماً كمتر از یك جزء نباشد.»
10- تا می توانید بسیار به دیدار و زیارت برادران نیكوكار خود بشتابید، چرا كه براستی آنها برادرانی هستند واقعی كه در تمام مسیر، همراه انسانند و با رفاقت خویش، آدمی را از كریوه های نفس و تنگناها و عقبات آن عبور می دهند!.
11- - به زیارت اهل قبور ملتزم باشید ولی نه بصورت مداوم و همه روزه (مثلاً در هفته، یك روز انجام بگیرد) و نباید زیارت قبور در شب واقع گردد.
ما را با دنیا چه كار؟! براستی دنیا ما را فریب داده، به پستی و ذلّت كشانید! ما را از مقام عزت و رفعت پائین آورد! و دنیا پست تر از آنست كه برای ما هدف قرار گیرد! پس آن را برای اهل دنیا واگذارید! پس به به! خوشا بحال آن مردانی كه بدنهای آنان در این عالم خاكی است ولی قلوبشان در عالم لاهوت، یعنی در عالم احدیت و واحدیّت و عزّ پروردگار در پرواز می‌باشد! و این افراد، اگر چه از نظر تعداد بسیار كم هستند ولیكن از نظر قوّت و مدد و از جهت واقعیت و اصالت و حقیقت دارای اكثریت می‌باشند. من می‌گویم آنچه را كه شما می شنوید و از ذات اقدس حضرت حق طلب مغفرت می نمایم.» (1357 ه ق)
این دستوراتی است که مرحوم قاضی به شاگردان خود داده است ، و رفقا این دستورات را در این سه ماه انجام می‌دهند؛ البته این اعمال را در حد امکان ، هر کسی که نمی تواند هر روز را روزه بگیرد حتی الامکان 5 روز از رجب و 10 روز از شعبان را بگیرد، خلاصه بحسب ملاحظه مزاج و قوه و حال و استعداد بگیرد.
و قراءة القرآن در شب علی حد قدرة. اگر می‌توانی نخواب و اگر کسی نمی‌تواند همه شب را نخوابد؟ صب باشد، صب یعنی جگر سوخته، بیدار خوابی کند، شب زود بخوابد و سعی کند بیدار خواب کند طوری که بدن استراحت خود را بگیرد.
مرحوم قاضی اول شب می‌خوابیدند بعد نماز می‌خواندند و بعد می‌خوابیدند و باز نماز می‌خواندند، همینطور تا دو ساعت به اذان که دیگر نمی‌خوابیدند، مرحوم آخوند 3 ساعت به اذان صبح بیدار بودند، اگر نافله شب را بجا نیاورید فائده ندارد و عرفان معنی ندارد.
عرفان به عمل است نه به گفتن!
اللهم صل علی محمد و علی محمد
سید علی قاضی طباطبایی تبریزی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر