برای تبلیغ و ترویج اندیشه خود
به دیگران بد نگوییم!!
فضای اسمی و رسمی کشور، اسلامی است و لذا رعایت سنت حسنه « اخلاق اسلامی » لازمه هر گونه رفتار اجتماعی است. زبان را در اختیار نداشتن وهرچه را که ناروا است به دیگران نسبت دادن ، و هر تهمتی را بیان کردن ، نشانه بی توجهی به مبانی اسلام در مراودات با دیگران و رعایت نکردن حقوق مخاطب است.
ما در جلسات آموزشی دوران نوجوانی وجوانی خود ، که با مدیریت بعضی از افرادمطرح امروز اداره می شد ؛ آموخته ایم که : « نباید به مردم و بخصوص برادر مومن خود سوءظن داشت و چنانچه رفتار ناصالحی، از کسی دیده شد نباید به تشیع فاحشه ( زشتی دیگران) دامن زد و باید سعی به کتمان آن، برای رفع واصلاح رفتار آن فرد داشت.» این مربوط به رعایت حقوق شخصی افراد با داشتن هرگونه گرایش دینی و سیاسی است تا چه برسد به رعایت حق برادر دینی که حق و حقوقی بر رفیق خود دارد.
امروزه بعضی افراد در صفوف گروه های سیاسی ( اصلاح طلب ویا اصولگرا) به راحتی ، هر چه به ذهن ودهانشان می آید بیان می کنند و از بدگویی وزشتگویی دیگران ابائی ندارند. براستی چرا برای دنیای دیگران ، دین خود را به ثمن بخس می فروشیم ؟
هرکس که امروز در عرصه مدیریت و سیاست جامعه خود رامطرح کرده اند، دارای شخصیتی است که ما حق ترور و اهانت به شخصیت او نداریم . می توانیم مدیریت و نگرش او را نقد کنیم وتوانایی و نقایص کارشان را بیان کنیم وبرای اثبات ادعای خود ؛ به نتایج عملکرد مدیریتی و یا سیاسی او شاره کنیم ، ولی حق نداریم نه به این افرادبلکه و نه هرکس دیگری تهمت بزنیم و برای خوش آمد مخاطب، به دیگران ، بد بگوییم و آنان را مسخره مضحکه قرار داهیم.
بداخلاق اهای اجتماعی؛ همین تهمت زدن ها و زشتگویی هاست، کجاست اجرای معنی آن سخن شریف که :« رعایت حرمت مومن از از رعایت حرمت کعبه لازم تر است.» باید از روزی که از انتخاب دوستان امروزی اظهار پشیمانی می کنیم ، بترسیم و دوری کنیم از افراد خناس و وسوسه گر که ظاهر دوست وعملکرد دشمن دارند .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر