سروده ای از رهبر معظم انقلاب
حضرت آیت الله خامنه ای
*****
سرخوش ، زسبوی غم پنهانی خویشم ..... چون زلف تو ، سرگرم پریشانی خویشم
در بـزم وصال تو نگویم به کـم وبـیش .....چـو آینه خـو کرده بـه حیرانــی خویشـم
لـب باز نکــردم بـه خـروشی و فغانی ..... مــن محــرم رازدل طوفـانـــی خویشــم
یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی ......عمری است پشیمان ، زپشیمانــی خویشم
از شوق شکر خنده لبش ،جان نسپردم ..... شرمنده جانـان، زگــران جانـــی خویشم
بشکسته تراز خویش ندیدم به همه عمـر...... افسرده دل از خویشم وزندانــی خویشم
هــرچنـد «امیـــن» بستـه ی دنیـا نیـم .......اما؛ دلبستـــه یاران خــراسانـی خویشم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر