سنگ ها و سگ ها

خواننده محترم خود قصد ما را از این حکایت در می یابد و نیازی به توضیح نیست!!!

یکی از شعرا پيش امير دزدان رفت و ثنايی بر او بگفت. فرمود تا جامه ازو برکنند و از ده بدر کنند. مسکین برهنه به سرما همی رفت. سگان در قفای وی افتادند. خواست تا سنگي بردارد و سگان را دفع کند، در زمين يخ گرفته بود، عاجز شد، گفت: اين چه حرامزاده مردمانند، سگ را گشاده‌اند و سنگ را بسته. امير از غرفه بديد و بشنيد و بخنديد، گفت: ای حکيم، از من چيزی بخواه. گفت: جامه خود را می‌خواهم اگر انعام فرمايی. رضينا من نوالک بالرحيل.

اميدوار بود آدمى به خير كسان... .... .مرا به خير تو اميد نيست شر مرسان

سالار دزدان را رحمت بروی آمد و جامه باز فرمود و قبا پوستينی برو مزيد کرد و درمی چند .

حکايت دهم باب چهارم گلستان