احترام به شخصیت انسان‌‌‌‌ها
در رفتار امام علی (ع)
بسیاری از پادشاهان و قدرتمندان در طول تاریخ مردم را وادار می‌کردند که در برابرشان به خاک بیافتند، کرنش کنند، خم شوند، و انواع ذلت‌پذیری‌ها را بر خود هموار کنند.
وقتی حضرت علی علیه‌السلام برای رفتن به صفّین به شهر انبار رسید. دید که مردم شهر تا امام علی علیه‌السلام را دیدند از اسب‌ها پیاده شده، و در پیش روی آن حضرت شروع به دویدن کردند.
حضرت علی علیه‌السلام علّت را پرسید.
گفتند: یک رسم محلّی است که پادشاهان خود را اینگونه احترام می‌کردیم.
امام علی علیه‌السلام ناراحت شد و فرمود:
قال و الله ما ینتفع بهذا امراوکم! و انّکم لتشقّون علی انفسکم فی دنیاکم، و تشقون به فی آخرتکم. و ما اخسر المشقّة وراءها العقاب، و اربح الدّعة معها الامان من النّار!
به خدا سوگند! که امیران شما از این کار سودی نبردند، و شما در دنیا با آن خود را به زحمت می‌افکنید، و در آخرت دچار رنج و زحمت می‌گردید، و چه زیانبار است رنجی که عذاب در پی آن باشد، و چه سودمند است آسایشی که با آن امان از آتش جهنّم باشد.»
حکمت 37، نهج‌البلاغه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر