نمایندگان مجلس دو وظیفه اصلی واساسی دارند: قانون گذاری برای اجرای مدیریت روان کشور درعرصه های مختلف داخلی و خارجی و نظارت بر انجام صحیح اموراجرایی و قضایی کشور. اما ظاهراً نظارت بر امور به نظاره گری به حوادث تبدیل شده است . باید قبول کرد دولت نهم ، رگ غیرت و توان تصمیم گیری و احساس مسئولیت در مجلسیان را خشکانده است ،آن چنان با آنان رفتار می کند که ؛ حتی منتقدین امروز دولت که همراهان دیروز او بودند ؛ جولان قدرت نمایی , واظهارنظر و نقد دولت ندارند ! و نمی توانند خلاف نظر دولت اقدام نمایند و تصمیم بگیرند. اصلاح طلبان که از گردونه خارج شده اند و فعلاً برای جوری جنس در تصمیم گیرهای سیستم حضور دارند که البته حرجی بر آنان نیست و پر وبالشان را کنده اند ، اصولگرایان منتقد هم هر روز از قطار حمایت دولت پیاده می شوند و یا آنان را پیاده می کنند.
اتفاقات بعداز انتخابات ، داستان هزارو یک شبی است که ؛ هر روز یک صفحه و صحنه و اتفاق آن قابل بررسی و تحلیل عبرت است . نمایندگان محترم در این ایام در کمای مطلق بودند و آن چنان در حیرت اتفاقات مبهوت مانده بودند که بعد از 50 روز اقدام به تشکیل هیئت های تفحص از اقدامات افرادخودسر کردند.
نامه کروبی به هاشمی رفسجانی و مطالب عرضه شده در آن ، فرصت دیگری برای مجلسیان است تا به انتظار جامعه و موکلان خود پاسخ بدهند. اگر پاسخ این مطالب به افکار عمومی اعلام نشود . فردای مواجه با مردم چه خواهند گفت؟؟
باید دید که در مقابل کلام زیبای امام ره که فرمود : « مجلس در رأس امور است » آیا مجلس امروزی، نظاره گر حوادث اجتماع در ترویج بی اعتمادی در بین مردم است ؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر